De roots van ‘Banana Republic’ gaan terug tot in Indonesië. Aldaar toerde gitarist Marcel Heilijgers rond door de archipel. In 1988 kwam hij terug naar Nederland en begon in Eindhoven met de Nederlandse voortzetting van zijn oude band.
Medio 1990 werd Banana Republic steeds bekender in de Brabantse studenten-scène. De optredens kenmerkten zich door de enthousiaste manier van spelen. Als voor de grap voorgesteld wordt om band T-shirts te laten drukken, resulteert dit in de verkoop van meer dan 300 shirts: “…zit ik in Eindhoven op een terras, blijken er daadwerkelijk mensen in ons shirt rond te lopen !….”. Steeds opvallender werden ook de promotieactiviteiten voor de optredens. Zo was voor een optreden een levensgrote aankondiging te zien op het terrein van de TU Eindhoven en kon het gebeuren dat de band zich vooraf akoestisch presenteerde op de Eindhovense markt.
In 1992 neemt Peter Scheren de plaats in van de terug naar Indonesië vertrokken Marvin. Met deze nieuwe bassist worden de eerste ‘eigen songs’ gepresenteerd aan het publiek. Al snel ontstaat het idee om de deze nummers op te nemen in een professionele studio. In maart 1993 worden de eerste eigen nummers opgenomen en via het eigen circuit aan de man gebracht. Bij de optredens wordt dan inmiddels gebruik gemaakt van een professionele PA met lichtshow. Door de rookwolken heen zorgt Banana Republic ervoor dat het publiek uit zijn dak gaat.
Als begin 1995 ook Marcel Heilijgers besluit om terug te gaan naar Indonesië, wordt in het eigen(wijze) gitaarspel van Jasper Pasveer de perfecte vervanging gevonden. In deze samenstelling wordt steeds meer de nadruk op het eigen repertoire gelegd. Eind december 1995 / januari 1996 wordt de studio weer opgezocht om opnames te maken voor de CD ‘Going Bananas’. ( Luister naar de nummers van onze cd onder de knop “Going Bananas” )
Uit het vertrek van Peter Scheren, eind 1996, naar Israël zou men kunnen afleiden dat spelen in Banana Republic een garantie is voor emigratie naar het buitenland…. Gelukkig vond de band snel een nieuwe bassist met de nodige podium ervaring. René van der Muuren behoefde maar weinig tijd om als ‘new Banana’ op het podium mee te dollen.
In 1997/1998 werd meer bekendheid buiten de regio verkregen. Onder meer door optredens op festivals werd het eigen werk steeds vaker herkend door het publiek.
Begin 1999 vond er weer een wisseling van de wacht plaats. Het gitaristenduo Jozèf en Jasper ging meer aandacht besteden aan hun gezinsuitbreiding. Op dat moment kwam ‘Banana van het 1e uur’ Marcel Heilijgers terug uit het onrustige Indonesië en hij werd met open armen weer toegevoegd aan ‘zijn’ Banana Republic. In de persoon van Jos van Schijndel werd een goede slaggitarist gevonden. Jos kende Banana Republic van eerdere optredens en zag nu de kans om voortaan ‘op’ in plaats van ‘voor’ het podium te staan.
Mede door de terugkomst van Marcel Heilijgers werd besloten om het repertoire te herzien waarbij (weer) meer nadruk kwam te liggen op het eigen werk. Binnen enkele weken werden er nieuwe songs geschreven. De eerste test van het eigen werk kwam tijdens de regio pop-prijs in Veldhoven. De huidige bezetting was toen net 5 weken bij elkaar. De halve finale werd bereikt, deze moest echter worden afgezegd vanwege een vakantie van de zanger in Zuid-Amerika omdat vooraf gedacht werd dat meedoen aan de voorrondes al leuk zat zou zijn……
2001 had als doel meer bekendheid te krijgen met het eigen geschreven werk door weer regelmatig op de diverse podia te staan. Helaas kon er niet worden opgetreden in 2002, de reeds geplande optredens moesten worden afgezegd. Medio 2003 werd de schade snel ingehaald en stond Banana Republic op diverse podia in Noord-Brabant. Het 1e optreden na 1 jaar afwezigheid was alleen al memorabel vanwege de opkomst van de oude vertrouwde Banana aanhang.
2004 kende optredens op voor Banana Republic inmiddels bekende podia. In 2005 werd o.a. met Koninginnedag een dubbeloptreden verzorgd met de band “Koelcel” van voormalig gitarist Jozef.
Alhoewel aandacht voor het gezinsleven en (maatschappelijke) carrières de nodige tijd opslokken, blijft Banana Republic een muzikaal baken voor de bandleden zelf en de trouwe vaste aanhang. De oefenruimte in het pophok in Eindhoven wordt soms wat minder frequent bezocht maar toch komen de bandleden regelmatig bij elkaar om muziek te blijven maken. Het repertoire wordt aangevuld met enkele eigentijdse nummers en als er een optreden is dan wordt hier enthousiast naartoe gewerkt. Optredens in 2012 en 2013 tijdens de (nacht voor) Koninginnedag te Vianen laten zien dat Banana Republic nog steeds zonder problemen het publiek meekrijgt.
In 2013 besluit Marcel Heilijgers om met zijn gezin (weer) terug te gaan naar Indonesië. Met een laatste gezamenlijk optreden, in Café Time Out te Roosendaal, wordt afscheid genomen van Marcel waarbij het zeker is dat, als hij in Nederland is, bij gelegenheid zal meespelen. Gelukkig is er na enkele maanden weer sprake van een complete bezetting. Volledig in lijn met de “Banana traditie” sluit in 2014 Jasper Pasveer weer hernieuwd aan bij Banana Republic. Net als in 1995 zal zijn gitaarspel zorgen voor een hernieuwde doorstart van de band. De 1e oefensessie was een feest der herkenning en er kon gelijk naar een optreden toegewerkt gaan worden.
Met de terugkomst van Jasper werd de muziekstijl wat breder en tijdens de oefensessies werden regelmatig nieuwe muzikale wegen ingeslagen. De kern blijft bij degelijke ROCK, maar nu en dan met uitstapjes naar alternatief, grunge, new wave of pop-rock.
In de hernieuwde samenstelling wordt in de regio weer opgetreden, zelfs tijdens een carnavals rocknight zorgt Banana Republic voor een volle zaal.
Na ca. 30 jaar (!) moest de band afscheid nemen van de vertrouwde oefenplek in de studentenbunker te Eindhoven. Na zo vele jaren werd de laatste keer geoefend in “het pophok” want de studentenbunker zou worden gesloopt voor weer een megalomaan bouwproject…. Banana Republic nam haar intrek in de aangeboden alternatieve nieuwe oefenruimtes op het terrein van de TUE. Beneden in de kelder werd eerst een (te) kleine ruimte betrokken, maar al snel kon er gebruik gemaakt worden van een grotere ruimte. Maar echt thuis-voelen lukte maar niet….
Toen de Coronapandemie toesloeg brak er ook voor de band een hele rare periode aan. Fysiek bij elkaar komen mocht niet meer en de digitale video sessies waren leuk om elkaar bij te praten maar ook niet meer dan dat. Toen er enige versoepeling kwam in de restricties werd er alles op alles gezet om weer een keer samen muziek te maken. Maar dat moest dan goed geventileerd en op minimaal 1,5m afstand. Dus moest er een alternatieve locatie gezocht worden. Gelukkig kon de band terecht bij Seats2Meet Eindhoven. Op Strijp in een oud Philipsgebouw vond de band een geweldige nieuwe oefen locatie. Hier werd tussen de diverse loc downs corona-proof herrie gemaakt. De band was de corona periode gezond doorgekomen en na het wegvallen van de restricties werd besloten om de S2M locatie als nieuwe oefen locatie aan te houden.
In 2022 nam René vd Muuren met pijn in het hart afscheid van de band. Na zoveel jaren samen te zijn geweest kwam logischerwijs de vraag naar voren of de band nog zou doorgaan met een nieuwe bassist. Uiteindelijk werd gekozen om via een aantal audities te kijken of vervanging mogelijk zou kunnen zijn. Tijdens de auditie van Henri Jaspers was er gelijk de welbekende “klik” die er bij de andere bassisten niet was. Naast het goede gevoel over de persoon was het bas-spel van Henri meer dan passend bij de band. Een nieuwe band-samenstelling was na zoveel jaren een feit!
Begin mei 2023 werd in de nieuwe line-up voor het eerst weer voor publiek gespeeld, hetgeen gelijk resulteerde in een vervolgoptreden.
“The story continues” en ambities zijn er nog volop. Goede oefensessies in combinatie met regelmatig optreden op leuke locaties. Er zijn ook nog steeds plannen om nog eens de studio in te duiken. Het belangrijkste is echter het feit dat er nog steeds veel plezier ‘on én off’ stage is, net zoals bij het begin in 1989. Door de jaren heen is “de goede band binnen de band” alleen maar toegenomen!
Muziekstijl : Stevige gitaar pop rock van de jaren ’70 , tot in het nieuwe millennium, dit alles met een eigen vleugje Banana rock.